خانه تاریخی نصیر نظام فرمانفرمای قاجاری فارس در دل بافت تاریخی و محله پر رمز و راز اسحاق بیگ شیراز، محفل بزرگانی بود که به پاسداشت فقیری، نویسنده مردمی و مردم دوست شیرازی گرد هم آمده بودند.
در شب به یاد ماندنی «شاهدان شیراز» استادان و چهره‌های نامدار هنر نویسندگی و داستان‌نویسان معاصر از جمله ابوتراب خسروی، محمد کشاورز، سیروس رومی، احمد اکبرپور، بهمن پگاه راد، غلامرضا ندیم، حسین مالکی، سیدمهدی میرعظیمی، آقایان آهار، بهمنی و... به همراه عده‌ای دیگر از علاقمندان ادب و فرهنگ شیراز در این خانه و محله تاریخی حاضر و از عمری تلاش و کوشش استاد امین فقیری در جهت غنی بخشی به داستان‌نویسی کشورمان تجلیل کردند.
در این محفل پربار و صمیمی سخنانی در خصوص ویژگی‌های شخصیتی امین فقیری از سوی استاد سیروس رومی پژوهشگر مطبوعات فارس مطرح و تعاریفی از قصه در دوران باستان از سوی نویسنده و باستان‌شناس معاصر دکتر غلامرضا ندیم در ابتدای این دورهمی بیان شد.
سپس محمدرضا رفیعی راد، فعال فرهنگی و گردشگری به‌عنوان میزبان اصلی مراسم و مرمت‌گر بافت تاریخی از جمله خانه میراثی نصیر نظام شیراز اظهار نمود: بافت تاریخی شیراز و خانه نصیرنظام متعلق به آنهایی است که هویت این شهر و این دیار را در عرصه‌های گوناگون اعم از فرهنگ، شعر، علم، ادب، هنر و... پدید آورده‌اند و امین فقیری یکی از هویت‌دهندگان به این شهر در زمانه خویش است.
رفیعی راد بیان کرد: از سنین نوجوانی با امین فقیری و قصه‌هایش آشنا بوده ایم. قصه‌هایی که جمله به جمله‌اش رنگ و بوی تاریخ و فرهنگ عامه دارد. از روستائیانی که چیزی از فرهنگ، هنر، مهمان‌نوازی، درد و رنج، شادی‌ها و تلخی‌هایشان نمی‌دانستیم، به واسطه کتاب‌های استاد امین فقیری خیلی دانستیم و فهمیدیم. تجلیل ازاستادانی همچون امین فقیری، موجب افتخار است.
ابوتراب خسروی نویسنده نامدار معاصر نیز در این برنامه اظهار کرد: امین فقیری متعلق به نسل دوم داستان‌نویسان ایران است. نسلی شامل او، جلال آل احمد، سیمین دانشور، بزرگ علوی، جمال‌زاده و...که بعد از تحولات سال ۳۲ از جمله ایجاد اصلاحات ارضی، سپاه دانش و... ظهور کردند و ادبیات داستانی خصوصا ادبیات روستا را بسط و توسعه دادند.
خسروی گفت: کتاب دهکده پرملال که استاد فقیری را در سن ۲۳ سالگی و در همان ابتدای جوانی به شهرت رساند، به نوعی دیالکتیک رفتارسنجی روستا را بازتاب می‌دهد و همچنان یکی از آثار ماندگار ادبیات ما هست و خواهد بود.
این نویسنده برجسته ایرانی افزود: جدا از بحث داستان، شخصیت امین، عشق و علاقه‌ای که به انسان و انسانیت دارد، فراتر از ادبیات است و اکثر داستان‌نویسان جوان به نوعی وامدار او هستند.
در ادامه این مراسم، محمد کشاورز دیگر داستان‌نویس شیرازی بیان داشت: دهه چهل شمسی که سپری می‌شود، نویسندگانی همچون محمود دولت آبادی، امین فقیری، منصور یاقوتی و...ظهور پیدا می‌کنند و آثارشان پل ارتباطی جوامع شهری و روستایی می‌شود و آن نگاه رمانتیک سابق نسبت به روستا و طبیعت روستا را تغییر و تبدیل به واقعیتی دیگر می‌کنند.
در این میان داستان‌های امین فقیری مرجع مطالعات روان‌شناسانی می‌شود که به بررسی جوامع روستایی قدیم می‌پرداختند.
سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی روزنامه‌نگار و شیرازپژوه نیز با یاد کردن از استاد محمدرضا آل‌ابراهیم داستان نویس استهباناتی که به جمع‌آوری نظرات و مقالاتی در باره امین فقیری اقدام نموده اظهار داشت: کتاب ۵۵۰ صفحه‌ای با نام «امین فقیری را دوست دارم» به کوشش استاد آل‌ابراهیم که خود نویسنده ناشر و پژوهشگر فرهنگ عامه استهبانات است بهترین منبع مطالعاتی درباره شناخت از امین فقیری و آثار اوست و این کتاب از جمله آثاریست که امین فقیری را به خوبی و درستی معرفی و مقام وی را با طرح دیدگاه‌های صائب از بزرگان نویسندگی معاصر در باره او پاس داشته است.
وحید پارسایی فعال گردشگری و همکار سابق امین فقیری در روزنامه عصر مردم هم از خاطرات خود در مدت زمان حضورش در این روزنامه و درس گفتارهایی که از وی آموخته گفت و اظهار امیدواری نمود تا در موسم و مراسمی دگر شاهد حضور استاد ابوالقاسم فقیری دیگر برادر امین فقیری و سایر مفاخر علمی و ادبی شیراز در این دورهمی‌ها و در برنامه‌های هفتگی شاهدان شیراز باشیم.
گفتنی است امین فقیری داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس مطرح کشورمان ۳۰ آذر ۱۳۲۲ در بافت تاریخی شیراز به دنیا آمد و در خانواده‌ای اهل کتاب و فرهنگ بزرگ شد. وی برادر ابوالقاسم فقیری فارس‌شناس و پژوهشگر فرهنگ عامه است. امین فقیری وقتی که در لباس سپاه دانش به روستا رفت زندگانی تلخ روستاییان او را واداشت تا از آن‌ها بنویسد. وی حاصل چهار سال از اوایل نوشتن خود را در نخستین مجموعه داستانی‌اش به نام دهکده پرملال تدوین و در ۲۳ سالگی انتشار داد. این کتاب تا قبل از انقلاب ۵ بار چاپ و چاپ ششم آن در سال ۱۳۸۲ توسط نشر چشمه منتشر شد. دهکده پرملال از امین فقیری جزء کتاب‌های شاخص دهه ۴۰ و ۵۰ است. داستان‌های دهکده پرملال نمودار درد و رنج روستاییانی بود که بر خلاف تبلیغات دولت وقت، از عدم بهداشت، خرافات و فقر فرهنگی و بی‌چیزی در رنج بودند. توصیف تنهایی و ملال روحی معلمان روستا و دشواری و خشونت زندگی دهقانان به داستان‌‌هایش حال و هوایی شاعرانه و دقتی جامعه‌شناسانه می‌بخشد. او همراه با محمود دولت‌آبادی از اولین نویسندگان داستان‌های روستایی ایران به‌شمار می‌آیند. داستان‌های این مجموعه به بیش از ده زبان از جمله انگلیسی، آلمانی، روسی، اردو، ایتالیایی، فرانسوی، ژاپنی و غیره چاپ شده‌است.
از این نویسنده مردمی، آثار دیگری همچون مجموعه داستان‌های ب کوچک، اسب‌هایی که با من نامهربان بودند، فاطمه و پری دریایی، شهربازی، گربه‌ها، ببینم نبضتان می‌زند، انگار هیچ‌وقت نبوده، من و ممد فری، داستان‌هایی از ساردو، گزیده داستان‌ها، تمام باران‌های دنیا، مویه‌های منتشر، دو چشم کوچک خندان، سخن از جنگل سبز است و تبردار و تبر، سیری در جذبه و درد، غم‌های کوچک، کوفیان، کوچه باغ‌های اضطراب، پلنگ‌های کوهستان، رقصندگان، زمستان پشت پنجره، ظلمت شب یلدا، آهوی زیبای من، اگر باران ببارد، بازنویسی زندگی‌نامه سعدی، میرعماد قزوینی، قوام‌الدین شیرازی، قصص الانبیا، خسرو شیرین، نمایشنامه‌های شب، دوست مردم، قالی‌بافان، تکرار نمی‌شود در تو آن گل سرخ، به چاپ رسیده است.