خاله سلام

خاله سلام؛

Тәте, сәлем!

 زمستان آلماتی خیلی سرد است، سردتر از تهران و خیلی سردتر از شیراز.

بچه‌ها دور میز نشسته‌اند تا گرم شوند. شعله‌های داستان از برگ‌برگ کتاب یک صفحه‌ای زبانه می‌کشد.

بچه‌ها مشتاقانه روشنایی را می‌نوشند تا مهیا شوند برای آینده‌ای که باید بسازند.

صدای همهمه می‌آید اما هر کدام از بچه‌ها فقط روی داستان خودش متمرکز است و هیچ صدایی نمی‌شنود.

من به خواهر خواندگی شیراز و آلماتی فکر می‌کنم.

دلم با دیدن این کودکان غش می‌رود و خوشحالم که این سوغات بی‌مانند شیراز به بچه‌های آلماتی رسید.

ایران مادر ماست و قزاقستان خاله‌ی مهربان و دوست داشتنی ما که دلش می‌خواهد خواهر زاده‌هایش را به آغوش بکشد.

امروز فرزندان قزاقستان که پسرخاله و دخترخاله‌ی ما هستند داستان‌های ما را می‌خوانند و ما از لبخند آنان خوشحالیم.

مهدی میرعظیمی

شیراز

Алматының қысы өте суық, Тегераннан да суық, Шираздан әлдеқайда суық.

Балалар үстелдің айналасында жылынып отыр.

«Бір беттік кітаптың» әрбір беті от болып жанып, олардың жүректерін жылытқандай.

Балалар жарыққа құмарта қарап, болашақты құруға дайындалуда.

Шу естіледі, бірақ әр бала тек өзінің әңгімесіне ғана зейін қойып, басқа ештеңе естімейді.

Мен Шираз бен Алматының бауырлас қалалар екенін ойлап отырмын.

Осы балаларды көріп, жүрегім елжіреп, Шираздың осы теңдессіз сыйлығы Алматы балаларына жеткеніне қуаныштымын.

Иран – біздің анамыз, ал Қазақстан – біздің мейірімді әрі сүйікті әпкеміз, бауырларын құшағына алғысы келетін.

Бүгін Қазақстанның балалары – біздің немере ағаларымыз бен қарындастарымыз – біздің әңгімелерімізді оқып, олардың күлкісін көріп, біз қуанышқа бөленеміз.

Мехди Миразими

Шираз

   نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نمایش مشخصات من