با چشم بسته ببویید!
دوشنبه 25 فروردین 1404
بازدید: 2
Көзіңізді жұмып иіскеңіз.
Мәтінді өз тіліңізде төменде оқыңыз.
Бо чашмони пӯшида бӯ кунед.
Матнро ба забони худ дар поён хонед.
اشتمّ بعينيك مغمضتين.
اقرأ النص بلغتك أدناه.
خیال هم قشنگه، خیال خیلی چیزها هم قشنگه. اصلاً بعضی وقتا خیال از خودِ جنسش هم خوشگل‌تره.
می‌دونی چرا؟ چون توی خیال، هر چی بخوای رو می‌چینی کنار هم و یه تابلوی خوشگلِ موندگار می‌سازی. مثلاً همین بهار نارنج!
من تازه کشف کردم که این بهارهای نارنج دفترچه خاطرات دارن. باور کن راست می‌گم، اگه دفترچه خاطرات نداشتن، پس خاطرات چهل سال پیش من روی بهارهای امسال چی‌کار می‌کنن؟
بهار نارنج رو نباید داشته باشی، باید بو بکشی. تازه، برای بو کشیدن اصلاً به حس بویایی نیاز نداری. باید خیال کنی، باید بری توی هپروت!
آخه بوی بهار، بدون خنده‌های مادربزرگ و صدای خش‌دار پدربزرگ، چه مزه‌ای داره؟
بهار باشه، ولی نوازش مامان و حتی تشر بابا نباشه؟ انگار هیچی.
بهار باشه ولی توی کوچه وسط بازی با بچه‌های زمین نخورده باشی، که بهار نیست!
بهار باشه ولی خسته و گشنه از مدرسه نیومده باشی توی کوچه و کسی خونه نباشه و تنها و گشنه پشت در نمونده باشی!
بهارو باید با خیال بویید، با دل، با قلب، با گوشت و پوست و استخون.
تازه یه کشف دیگه هم کردم. بهار نارنج شیراز رو می‌شه از پشت مانیتور هم بویید، از پشت شیشه‌ی بی‌احساس گوشی.
کافیه چشمتو ببندی، ذهنتو باز کنی و مشامتو بسپری به بال‌های خیال.
یه نفس عمیق بکش و ریه‌هاتو پر کن از شیراز.
پر از قمری‌های با معرفت و مودبی که شرم توی نگاهشونه، پر از صدای بلبل‌خرماهای مستی که گلوی خودشونو پاره کردن از بس چه‌چه زدن که: آی بهار اومده، بهار!
پر از ابرای سپید روی پهنه‌ی آبیِ آبیِ آسمون شیراز.
چشاتو ببند و نفس بکش.
می‌دونم که حتی دلت برای اون گربه‌ی فلفل‌نمکی کوچه‌مون هم تنگ شده. همونی که گاهی وقتا از رو دیوار سر و کله‌ش پیدا می‌شد، یه خمیازه می‌کشید، یه کش و قوس می‌رفت و می‌رفت.
جیک‌جیکِ گنجشک‌ها هر جای دنیا که باشی جیک جیک نیست، دَنگ دَنگه!
بهار نارنج همینه.
بهار نارنج، عطر افشونه و عطرش می‌دَوه تا اون سر دنیا، حتی اگه گوشیت آنتن نده.
بهار نارنج خیال‌انگیزه، مست‌کننده‌ست، یه جادوگر واقعیه!
مهدی میرعظیمی
24 فروردین 1404
شیراز
Шираз сыйлығы
Көзіңді жұм да, иіскеп көр!
Қиял — керемет қой. Кейде қиялдың өзі шын дүниеден де әдемірек болады.
Неге дейсің бе? Өйткені қиялда бәрін өзің қалайсың, бәрін бір суреттей етіп құрастырасың. Мысалы, апельсин гүлі сияқты!
Жақында мен бір жаңалық аштым: бұл гүлдердің де күнделігі бар екен. Сенбесең, былай ойла: егер күнделігі болмаса, неге менің қырық жыл бұрынғы естеліктерім осы көктемде қайта оралды?
Апельсин гүлін иеленудің қажеті жоқ – тек иіскеу керек.
Тіпті, иіскеу үшін иіс сезу де міндетті емес – тек қиял керек.
Себебі көктем әжемнің күлкісінсіз, атамның дірілдеген даусынсыз дәмсіз.
Көктем болсын, бірақ анамның еркелеуі не әкемнің ұрысуы болмаса — бұл көктем емес.
Ойын кезінде ауладағы балалармен құламасаң — бұл да көктем емес!
Мектептен шаршап келіп, аш жүріп, үйдің алдында жалғыз қалмасаң – нағыз көктем сол ғой!
Көктемді жүрекпен сезу керек, қиялмен иіскеу керек.
Тағы бір жаңалық: Шираздың апельсин гүлі тіпті монитордың ар жағынан да сезіледі!
Тек көзіңді жұм, ойыңды аш, елестетуге ерік бер!
Терең тыныс ал – Шираздың ауасымен кеудеңді толтыр.
Ұяң көзбен қарайтын момақан кептерлер,
Сайраудан шаршаған сайрауық бұлбұлдар,
Көк аспанда жүзіп жүрген ақ бұлттар – бәрі осында.
Көзіңді жұм да тыныс ал.
Сағынышың ауладағы шұбар мысықты да қамтыды ма?
Бұрыштан шығып, керіліп, қайта жоғалатын сол мысық...
Бүкіл әлемде торғайдың дауысы дәл Шираздағыдай емес – бұл нағыз музыка!
Апельсин гүлі – иіс емес, естелік.
Бұл көктемнің өзі емес, қиялы.
Сиқырлы бір нәрсе!
Мәһди Миразыми
2025 жылғы 13 мамыр
Шираз
Тӯҳфаи Шероз
Бо чашмони пӯшида бӯй бинем!
Хаёл — зебо аст. Баъзан хаёл аз худи воқеият ҳам зеботар аст.
Медонӣ чаро? Зеро дар хаёл ҳар чӣ хоҳӣ, ҳамонро месозӣ ва манзараи зебое ташкил медиҳӣ. Масалан, ҳамин гули наранҷ!
Ман ба наздикӣ кашфиёт кардам: гулҳои наранҷ дафтари хотира доранд. Бовар кун, агар надоштанд, пас хотираҳои чиҳилсолаам чӣ гуна бо гулҳои имсола ҳамнафас мешаванд?
Гули наранҷро бояд бӯ кашид, на он ки доштан.
Ҳатто барои бӯ кашидан ҳисси бӯй лозим нест — хаёл кофист.
Охир, бӯйи баҳор бе хандаҳои бибӣ ва овози хираю нарми бобо чӣ маззае дорад?
Баҳор бошад, аммо лутфи модар ё ҳатто таънаи падар набошад — чи баҳорест он?
Баҳор бошад, аммо дар кӯча бо кӯдакон бозӣ накарда бошӣ ва наафтода бошӣ — баҳор нест!
Аз мактаб хаста баргашта, гурусна дар дари хона монда бошӣ — ин ҳам як пора аз баҳор аст.
Баҳорро бояд бо дил, бо хаёл, бо қалб эҳсос кард.
Ман боз як кашфи дигар кардам: гули наранҷи Шерозро ҳатто аз паси экрани телефон низ метавон бӯй кард!
Фақат чашмонатро банд, хаёлатро озод кун ва худро ба болҳои хаёл бисупор.
Як нафаси чуқур гир ва шушатро аз Шероз пур кун:
Пур аз кабӯтарҳои шармгин,
Пур аз булбулҳое ки аз шодӣ гулӯи худро дариданд,
Пур аз абри сафед дар осмони кабуду беолоиш.
Чашмонатро пӯш ва нафас бикаш.
Медонам, ки ҳатто дили ту барои он гурбаи шӯх ва намакину сиёҳу сафеди кӯчаамон танг шудааст.
Ҳамон, ки аз девор мебаромад, хамиёза мекард ва мерафт...
Ҷиҷӣ-ҷиҷии гунҷишкҳо дар ҳар куҷо яксон нест — дар Шероз дигар гуна садо доранд!
Гули наранҷ — худи хаёл аст.
Мастиовар аст, ҷодугар аст — як аҷоиби ҳақиқист!
Меҳдӣ Мираъзимӣ
24 апрел1404
Шероз
هدية شيراز
شمّها وعيناك مغمضتان!
الخيال جميل... بل أجمل من الحقيقة أحياناً.
أتدري لماذا؟ لأنك في الخيال ترسم كل شيء كما تحب، لوحةً خالدة من الأحاسيس. مثل زهر النارنج!
لقد اكتشفت حديثاً أن أزهار النارنج تملك دفتر ذكريات. صدقني! لو لم يكن كذلك، فكيف تختلط ذكريات أربعين عاماً مضت برائحة هذا الربيع؟!
زهر النارنج لا يُمتلك، بل يُشمّ.
ولا تحتاج حتى إلى حاسة الشم — يكفي أن تتخيل!
فما طعم الربيع بلا ضحكة الجدة وصوت الجد الخشن العذب؟
ربيع بلا لمسة الأم أو حتى صراخ الأب؟ لا طعم له!
الربيع ليس ربيعاً إن لم تسقط في الزقاق وأنت تلعب،
إن لم تعد من المدرسة مرهقاً وجائعاً،
إن لم تبقَ واقفاً خلف الباب تنتظر من يفتح لك!
الربيع يُشمّ بالخيال، بالقلب، بالروح...
واكتشفت شيئاً آخر: يمكن شَمّ نارنج شيراز حتى من خلف الشاشة، من خلف زجاج الهاتف البارد.
فقط أغلق عينيك، افتح ذهنك، واترك أنفك يحلق مع الخيال.
تنفس بعمق... واملأ رئتيك من شيراز:
من الحمام الخجول،
من بلابل السكرى التي مزّقت حناجرها تقول: "الربيع أتى!"
من السُحب البيضاء في سماء شيراز الزرقاء الزاهية...
أغلق عينيك وتنفس...
أعلم أنك تشتاق حتى لتلك القطة الرمادية في زقاقنا،
تلك التي كانت تطل من فوق الجدار، تتثاءب وتتمطى ثم تختفي...
زقزقة العصافير في أي مكان في العالم لا تشبه زقزقتها في شيراز – هناك تصبح موسيقى!
رائحة نارنج شيراز هي الخيال نفسه، سكرٌ وسحر، وساحرٌ حقيقي!
مهدي ميرعظیمي
24 فروردین 1404
شيراز
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.